22/5/12

Per ser amics d'algú ens cal ser amics de nosaltres mateixos


EXPLORANT L'AMISTAT
Reflexió del Camí de la Vida. (Versión en castellano al final)

Què entenem per amistat?

Afinitat…Ajuda mútua… Benestar… Companyia… Intercanvi… Relació… El fet és que hi ha moltes menes d'amistat o moltes maneres d'entendre l'amistat. Potser ens podríem centrar en allò del "donar i rebre" -l'intercanvi- per tal d'acostar-nos a un significat que resulti prou entenedor o si més no que ens doni una visió ideal del que hauria de ser.

Penso que allà on no hi hagi intercanvi no es pot parlar d'amistat sinó d'interès que crec és una cosa diferent. L'amistat inclou afinitat però també altruisme. Em sento bé amb algú per que l'altre també veig que se sent amb mi. Hi ha intercanvi d'energies. Compartim alguna cosa que ens apropa.

Endinsant-nos-hi una mica més podríem esbrinar unes condicions necessàries per a parlar d'amistat: Sinceritat, honestedat, transparència, desinhibició, confiança, lleialtat… Algunes d'elles imprescindibles però totes convenients. No, no és senzill el tema de l'amistat. Podríem dir que es una de les coses més serioses que ens podem plantejar.


L'amistat demana voluntat, atenció, escolta, paciència… però no sacrifici. L'amistat s'ha d'entendre com un moviment en dues direccions: jo-tu i tu-jo. Si no és així no és amistat sinó una altra cosa: dependència, necessitat, sotmetiment…

Ens cal l'amistat?

Hem sentit a dir que l'home és un animal social per naturalesa, cosa que el porta a relacionar-se de forma natural.. però necessàriament? L'ésser humà és un conjunt d'elements interrelacionats que segons quin d'ells predomina el porta cap a un cantó o cap un altre. M'explico.

Tenim d'una banda unes necessitats fisiològiques que ens demanen menjar, beure, tenir sexe… que quan les satisfem ens fan sentir plaure. Per un altre cantó tenim necessitats emocionals o espirituals que ens demanen ser valorats, escoltats, estimats… i aquí és on comencen els embolics per que així com les necessitats fisiològiques les podem atendre pel nostre compte les emocionals sembla que ens les hagin d'oferir els altres.

Som producte d'una determinada educació, d'uns costums, d'uns preceptes religiosos que per comptes d'ajudar-nos en la nostra dèria vital ens la compliquen d'allò més. Ens han omplert de prejudicis, de pors, d'informacions tergiversades i així anem ben desorientats per la vida. No sortim del cercle viciós "volem i dolem".

Si volem ser amics d'algú hem de començar per ser amics de nosaltres mateixos i aplicar-nos els condicionaments assenyalats més amunt com a definidors de l'amistat. Una vegada ens tinguem a nosaltres com amics, podrem anar a fer amics a on sigui. Sense perdre de vista mai que la persona més important del món, per a nosaltres, som nosaltres mateixos.




Joan Martí


_____________________________________________________

EXPLORANDO LA AMISTAD

¿Qué entendemos por amistad?

Afinidad… Ayuda mutua… Bienestar… Compañía… Intercambio… Relación… De hecho hay muchas clases de amistad o muchas maneras de entender la amistad. Quizá nos podríamos centrar en aquello del "dar y recibir" -el intercambio- para acercarnos a un significado que resulte más comprensible o al menos nos dé una visión ideal de lo que habría de ser
Pienso que donde no haya intercambio no puede hablarse de amistad sino de interés que creo que es una cosa distinta. La amistad incluye afinidad pero también altruismo. Me siento bien con alguien porque veo que también el otro se siente bien conmigo. Hay intercambio de energías. Compartimos alguna cosa que nos acerca.

Ahondando un poco más podríamos señalar unas condiciones necesarias para hablar de amistad: Sinceridad, honestidad, transparencia, desinhibición, confianza, lealtad… Algunas de ellas imprescindibles pero todas convenientes. No, no es sencillo el tema de la amistad. Podríamos decir que es una de las cosas más serias que nos podemos plantear.

La amistad pide voluntad, atención, escucha, paciencia… pero no, sacrificio. La amistad se ha de entender como un movimiento en dos direcciones: yo-tu y tu-yo. Si no es así no es amistad sino otra cosa: dependencia, necesidad, sometimiento…

¿Necesitamos la amistad?

Hemos oído decir que el hombre es un animal social por naturaleza, lo cual le lleva a relacionarse de forma natural… pero ¿necesariamente? El ser humano es un conjunto de elementos interrelacionados que según cual de ellos predomina le lleva hacia un lado o hacia otro. Me explico.

Tenemos de una parte unas necesidades fisiológicas que nos piden comer, beber, tener sexo… que cuando las atendemos nos hacen sentir placer. Pero de otro lado tenemos necesidades emocionales o espirituales que nos piden ser valorados, escuchados, amados… y aquí es donde empiezan los líos pues, así como las necesidades fisiológicas las podemos atender por nuestra cuenta, las emocionales parece que nos las hayan de ofrecer los demás.

Somos el producto de una determinada educación, de unas costumbres y unos preceptos religiosos que, en lugar de ayudarnos en nuestra deriva vital, nos complican la vida de mala manera. Nos han llenado de prejuicios, de temores, de informaciones tergiversadas y así andamos de desorientados por la vida. No salimos del círculo vicioso "querer y doler"

Si queremos ser amigos de alguien hemos de empezar por ser amigos de nosotros mismos y aplicarnos las condiciones señaladas más arriba como definitorias de la amistad. Una vez nos tengamos a nosotros mismos como amigos, podremos ir a hacer amigos donde sea, sin perder de vista nunca que la persona más importante del mundo, para nosotros, somos nosotros mismos.

Joan Martí


 

No hay comentarios: